Mijn eerste associatie bij ‘Ming’ was het porselein uit die tijd (1368-1644) dat het veel meer behelst was te zien tijdens de expositie ‘Ming, Keizers, kunstenaars en kooplui in het oude China’ in de Nieuwe kerk te Amsterdam die ik vorige week op de valreep bezocht. Ik was getroffen door het verfijnde vakmanschap, de subtiliteit.

Mijn aandacht ging vooral uit naar het borduurwerk en de inkttekeningen. Er moet met zoveel aandacht voor het onderwerp en liefde voor techniek en materiaal gewerkt zijn. Mijn ogen volgden eindeloos de penseelstreken op de rolschilderingen van landschappen, erotische taferelen en dansende draken, vaak in combinatie met kunstig gekalligrafeerde Chinese karakters. Ook hier viel het samenspel tussen schrift en (schilder)kunst mij weer op.

Nu zit ik na te genieten met de catalogus, een prachtig boekje, helaas niet groot van formaat waardoor bijvoorbeeld de fijne steken van het borduurwerk, of de bijzondere penseelvoering  niet terug te zien. Het is wel een mooi totaalbeeld met beschrijvingen over de herkomst, de ontwikkeling van de kunstvormen en de symboliek. Het helpt om de gedachtestroom die opgang kwam in relatie tot mijn eigen werk levend te houden. Er komen woorden op als kwetsbaarheid, puur materiaal, samenspel tussen draad en papier, boekrollen…