Het leuke van met je werk op de kunstmarkt staan is het directe contact met de bezoekers. Door de gesprekken kun je soms door de ogen van de kijker naar je eigen werk kijken en ontdek je zelf ook weer nieuwe dingen. Ook is de beschouwer benieuwd naar dingen, zo worden de vragen ‘Hoe kom je op het idee?’ of ‘Waar haal je je inspiratie vandaan?’ vaak gesteld. Het antwoord daarop is niet eenduidig. Natuurlijk zijn er bepaalde thema’s in mijn werk terug te vinden die duidelijk herleiden naar bepaalde bronnen. Maar ik heb ook het idee dat er door de jaren heen een steeds groter reservoir aan beelden en teksten in mij aanwezig zijn die zich plots vermengen terwijl zij op het oog niets met elkaar te maken hebben.

Een visueel voorbeeld daarvan is het schilderij De jeu-de-boulesspelers (1908) van Henri Matisse dat ik in 2010 in de Hermitage in Amsterdam zag. Wat mij opviel was de tweedeling in kleur van de achtergrond; het groen en het blauw. Dat ik zelf meestal in kleurtoon werk wil overigens niet zeggen dat ik combinaties van verschillende kleuren niet aansprekend vind.

Volg deze link voor een afbeelding van het schilderij van Matisse.

Een aantal jaren geleden maakte ik een serie panelen van een libel naar aanleiding van een foto die ik nam waarop een libel een deel van haar vleugel mist. Kwetsbaar door haar gebrek, nog steeds even betoverend.

De transparantie en het indrukwekkende aderpatroon van de vleugels heeft iets betoverends en blijft uitnodigen om te bestuderen. Door de transparantie van de vleugels lijkt de libel het ene moment opgenomen te worden door de kleuren van het water terwijl ze een paar vleugelslagen later opgaat in de kleuren van de oever. Het is alsof ze zich in verschillende werelden begeeft. Wanneer iets zo’n uitwerking op je heeft blijf je er naar kijken. Vandaar dat ik de afgelopen zomer opnieuw een serie foto’s van een libel nam.

Op dat moment vermengde de herinnering aan het schilderij van Matisse, de libel en de verschillende werelden waarin zij lijkt te bestaan zich in mijn gedachten en ontstond het idee voor onderstaand paneel.

Nu ik dit stukje schrijf en de afbeelding van de jeu-de-boelesspelers er weer bij neem, zie ik het rood in het schilderij, dat was niet meer actief in mijn herinnering.

Mijn libel begeeft zich op het grensgebied van water en oever, door de vleugels heen ook een illusie van rode bloemen, in de verte is het de stad die zich opdringt.