Een dag eerder van huis vertrokken dan strikt noodzakelijk was voor de Kunstschouw op Schouwen-Duivenland. Vanochtend de auto geladen -tig keer van driehoog naar beneden met panelen, en de nodige spullen voor het verblijf op Schouw. Natuurlijk geen plek om de auto voor de deur neer te zetten, dus het laden was een aardige work-out. Dat heb je als je de rustieke wijk de Pijp van Amsterdam woont 😉

Bij vertrek riepen we ‘ready for take off’ want de neus van de auto lag behoorlijk hoger dan we gewend zijn, kortom zwaarder beladen dan voor een dag op het Artplein-Spui, wat overigens ook altijd een combinatie lijkt tussen een kampeervakantie en een kunstmarkt.

Even tanken, de bandenspanning meten (bijpompen) en op naar Zeeland. Bij Rotterdam kijk ik altijd mijn ogen uit. Het havengebied en de omringende industrie heeft een wonderlijke aantrekkingskracht op me. Alles door mensen bedacht en neergezet, en toch heeft het een soort surrealistische vervreemdende uitwerking op me. Vanaf de snelweg zie je bijna geen mens lopen maar alles is druk in bedrijf.

We rijden door naar Renesse, waar we vannacht in een hotelletje verblijven. Inmiddels weten we dat het een hotel is dat bij uitstek geschikt is voor oudere echtparen, dus daar passen we prima tussen.

In Renesse verbaas ik me over de toeristische aanblik die het dorp heeft. Uitstallingen van teenslippers, ballen, visnetjes, klompen, waterpistooltjes, frisbees en ander plastic vakantie-, en Hollands toeristengenot komt ons tegemoet. De Kunstschouw gaat zorgen voor het evenwicht 😉

Hoogste tijd voor dubbele espresso voor mijn lief en het bekende kopje Earl Grey voor mijzelf. Vervolgens een rondje rond de kerk, waar is de supermarkt, een pinautomaat? O, kijk dáár is de vishandel, de slijter en meer van dat soort dingen.

Terug naar ons terrasje om een verlaat 12-uurtje te nuttigen. En dan op naar de kust. Eerst even langs de vuurtoren, in de auto riep ik al ‘ik ga hem niet beklimmen hoor’. Dat bleek ook niet tot de mogelijkheden te behoren, de toren lag op privéterrein dat niet betreden mocht worden. Omdat ik vind dat vandaag een soort vakantiedag is kon het niet laten een paar toeristische kiekjes te maken.

Vervolgens een wandelingetje door de duinen, om even van het strand te genieten. De geur brengt me meteen terug naar mijn jeugd; fietstochten met mijn moeder door de duinen, en doet me ook aan Terschelling denken. Overal duindoorn, nu nog zonder de oranje bessenweelde die er over een paar maanden wel te zien is, konijnenkeutels, grassoorten, lage stugge begroeiing, zoemende insecten, uitnodigende zandpannen, een stralende zon en een verkwikkende wind.

Een paar boodschappen gedaan; gekoelde witte wijn en een dik tijdschriftenpakket bij de lokale Spar, nu even lui op de hotelkamer, de deuren naar ons balkon staan wagenwijd open, de vitrage wappert, uitzicht op het groen. In het restaurant een tafeltje gereserveerd voor vanavond, al even op de kaart gegluurd, dat komt wel goed.

Heerlijk dat we deze dag als voorafje aan de Kunstschouw hebben. Morgen inrichten, altijd spannend, maar nu… genieten van dit vakantiegevoel.