Vorige week liep ik rond dit tijdstip door Ee, pijltjes aan heesters en lantaarnpalen bevestigend om zo de weg te wijzen naar de locatie van mijn expositie. Nu weer in Amsterdam, terugkijkend. Het waren twee super drukke weekenden, de kleindochter van de buurvrouw merkte op dat het nog nooit zo druk in de Steech van oma was geweest. Ook ik was verrast door de enorme aanloop. Dat is niet mijn verdienste, maar die van de organisatie van de Kunst aan Huis atelierroute Lauwersland, die deze route nu bijna 25 jaar organiseert, het was een fijne ervaring om hier als gastexposant deel van uit te mogen maken.

Ik heb veel verschillende mensen gesproken uit alle delen van het land, gesprekken over mijn werk – techniek en het verhaal er achter – maar ook over boekbinden, fotografie, andere expositiemogelijkheden, wandelen langs de dijk, het verlies van dierbaren, de Rembrandt tentoonstelling in het Rijksmuseum, het vlasmuseum, leegstaande kerken, het verschil tussen wonen in Friesland of de Randstad, het nieuwe boek van Griet op de Beeck, reizen door Nepal en vast nog veel meer.

Twaalf van mijn panelen hebben een definitief thuis gekregen, er zijn afspraken gemaakt om mensen nog eens terug te zien, en uitnodigingen voor nieuwe exposities.

U begrijpt ik kijk zowel op persoonlijk vlak, als zakelijk met plezier terug.

Zelf kan ik alleen maar vertellen hoe het op mijn locatie was, een mooie impressie van de route is te vinden op de site van Nanne, ook dat was één van de ontmoetingen die ik mij zal blijven herinneren. Klik hier en hier voor de specifieke link.

Dit alles was niet mogelijk geweest zonder mijn ouders die zo gastvrij de deuren van hun anders zo private en stille woonplek in Ee openzetten. Het huis werd tijdelijk omgetoverd tot galerie en atelier, en mijn moeder vervulde de rol van galeriehoudster.

Vandaag? Ik denk dat men in Ee geniet van de rust, en ik mijmer nog even voor mij uit.