Afgelopen maandag met een omweg naar Nieuwkoop gereden, dat krijg je als je de TomTom niet goed programmeert (mijn lief) en een bijrijder hebt (ondergetekende) die meer op alle vogels aan slootkanten, mooie uitzichten met kerktorens en molens, en de pracht van mistige weilanden let dan op verkeersborden.

Vervolgens auto lossen en schilderijen naar boven tillen, dat zijn van die moment waarop ik me afvraag waarom ik toch op paneel werk en niet op doek, want ik had alle panelen ook al vanaf kasten, onder het bed vandaan, drie trappen naar beneden en een blok verder naar de auto getild. Ja, je moet er wat voor over hebben om in de Amsterdamse Pijp te wonen. (voor wie zich afvraag waar bovengenoemde ‘lief’ opdat moment was, hij was bezig het laatste paneel dat nog gefotografeerd moest op de gevoelige plaat vast te leggen, en trachtte de auto dichter bij ons huis te krijgen, ook dat is geen sinecure 😉

Aangekomen op de stijlvolle entresol van het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten Nieuwkoopse Plassen de panelen uitgepakt en neergezet op de plaats waarvan ik dacht dat ze het best tot hun recht zouden komen. Blijf dit altijd één van de meest spannende momenten van mijn werk vinden. Lichtval en ruimte zijn toch altijd net weer even anders dan ik in mijn herinnering had opgeslagen. Hoewel de vele foto’s die ik van de ruimte had gemaakt en de informatie die door de medewerkers was toegestuurd enorm behulpzaam was had ik toch een plateautje aan de ene kant bij-gefantaseerd en een nis aan de andere kant. Tja,…

Het ophangen werd geheel verzorgd door de vrijwilligers van Natuurmonumenten. Affiches, stukjes uit de krant, verzekeringspapieren alles lag voor mij klaar. Het enige restte was kopjes thee drinken en pepernoten eten terwijl ik toekeek hoe mijn ‘schilderijen van papier’ de ruimte vulden.

Op de foto mijn lief, die door alle hulp ineens tijd had om mijn profiel uitvoerig te bestuderen en te fotograferen, waar ik dan weer een foto van nam. Een soort van Droste-effect.

Het eindresultaat, ik ben blij. Het werk komt mooi uit in de antracietkleurige ruimte en er is een goed beeld ontstaan van mijn werk van de afgelopen jaren.

Gisteren nog omschrijvingen en een prijslijst op de post gedaan (de belangrijke puntjes op ‘i’) en morgen is de expositie voor het eerst te bezoeken.

O, en die ene vraag in dit stukje waar ik nog geen antwoord op gaf, waarom ik op paneel en niet op doek werk? Mijn belangrijkste werktuigen zijn niet alleen mijn penseel met lijm, maar ook dit venijnige scalpel, waarmee ik de stukjes papier tijdens het werk toch nog altijd in de juiste vorm bijsnijd. Doek heeft net iets te veel speling naar mijn zin er is het risico dat ik er dwars doorheen snijd.