De laatste dagen van het oude jaar, de eerste dagen van het nieuwe; het overpeinzen gaat als vanzelf. Wanneer ik terugkijk valt me vooral op dat het voorbije jaar een jaar was dat uit twee totaal verschillende helften lijkt te bestaan.

De eerste maanden waren gevuld met mijn werk, nieuw werk scheppen én exposeren.

Ik kijk terug op een expositie samen met andere leden van kunstenaarsvereniging Sint Lucas bij Gallery Jonk in Bergen, een kunstenaarsdorp bij uitstek.

Vervolgens een duo expositie met beeldhouwster Carla Veldman in de Buitenplaats Wester-Amstel. Het was bijzonder hoe ons werk bij elkaar kwam, verdiepte en een dialoog aan ging. Een expositie kent drukke en stille momenten, op deze locatie genoot ik van beide, maar nu (en dat is natuurlijk geen zakelijke opmerking) herinner ik mij vooral de stille momenten. Doordat mijn werkplek klein is, is er weinig ruimte om panelen op te hangen er langere tijd naar te kijken, te zien hoe ze zicht tot elkaar verhouden hoe hun zeggingskracht is, en welk verhaal ze vertellen, een verhaal dat soms verder gaat dan dat wat ik er bewust instopte. In de prachtige ruimte van Buitenplaats vond ik tijd en ruimte om mijn eigen werk, met afstand, waar te kunnen nemen. Sommige werken zag ik er voor het laatst omdat zij uitgevlogen zijn naar hun definitieve thuis.

Niet veel later vertrok ik naar Zeeland om deel te nemen aan de Kunstschouw, een beurs van 10 dagen op Schouwen – Duivenland. Per dag tussen de 100 en 250 bezoekers, en wat een fijne bezoekers. Er werd met aandacht naar het werk gekeken, er ontstonden vele mooie gesprekken, niet alleen over de techniek van mijn panelen – paperart – maar ook over de symboliek hoe het materiaal het verhaal dat ik wil vertellen ondersteunt. Uit de gesprekken zijn veel verkopen gevolgd, het is fijn om de mensen die mijn werk (al dan niet) kopen een beetje te leren kennen, te horen wat zijn zien, wat hun aanspreekt, wat het werk met hen doet. Er ontstaan intieme verhalen die mij regelmatig ontroeren.

Ook werkte ik in deze periode aan een opdracht die voor mij als het ware een nieuw kleurenpalet heeft geopend, misschien is geopend niet helemaal het juiste woord, maar het heeft zich zeker verdiept. Er kwam nieuw werk en een nieuwe opdracht uit voort.

De maanden hierna hadden een heel andere energie. Verschillende grote en verdrietige gebeurtenissen binnen de familie volgden elkaar op. Het was een tijd van afscheid nemen, praktische zaken regelen en voor veel, heel veel spullen een nieuwe bestemming zoeken, opruimen, sorteren en weggooien.

Sommige dingen gingen gelukkig gewoon door zoals mijn expositie bij Kunst en Quiche, dat nu de naam Artcetera draagt en mijn nu nog lopende expositie bij het bezoekerscentrum Nieuwkoopse -Plassen van Natuurmonumenten.

Ik heb een aantal kunstmarkten af moeten zeggen, kwam slecht tot het maken van nieuw werk, en een aantal (nieuwe) contacten kregen te weinig aandacht. Het was een periode waarin ik me afgesneden voelde van mijn creativiteit, mijn bron.

Gelukkig ligt deze periode achter mij, is de balans weer meer in evenwicht en is er zelfs een nieuw jaar aangebroken. De stappen daarnaartoe en de plannen voor de komende tijd plaats ik in een volgend (nog te schrijven) bericht, want deze tekst is nu al veel te lang volgens alle social media wetten…